Parafia pw MB Karmelitańskiej w Abramowie

 

Modlitwa na Rok Jubileuszowy

Panie Boże, dziękujemy Ci za nasz Abramowski Kościół!

W nim Ciebie wyznajemy i uwielbiamy!

Daj żywą wiarę i miłość naszym Rodzinom, Parafii i Wszystkim Mieszkańcom!

Zjednocz Wszystkich na modlitwie i przy Eucharystycznym Stole!

Powłuj i umacniaj głoszących Ewangelię!

Wspieraj i ochraniaj pracujących na roli!

Spójrz miłosiernie na Chorych, Bezrobotnych i Zagubionych duchowo!

Maryjo, nasza Matko z Góry Karmel, do Syna Twego nas prowadź! Amen.

 

 

1 Grudnia 2024 Roku rozpoczęliśmy Obchody Roku Jubileuszowego 100 Lecia naszej Parafii. które uroczyście będziemy obchodzić 17 sierpnia 2025 Roku wraz z Księdzem Arcybiskupem Stanisławem Budzikiem na Mszy Świętej Jubileuszowej. Towarzyszyć nam będą specjalne wydarzenia każdego miesiąca takie jak: 6 stycznia Orszak Trzech Króli, 1-2 lutego całodobowa Adoracja Najświętszego Sakramentu w intencji Powołań, w marcu Ekstrmalna Droga Krzyżowa  drogami Parafii, 29 kwietnia podróż przez lata...wystawa uliczna o historii Parafii, 10 maja uwielbienie ze Wsólnotą Guadalupe, w czerwcu Piknik Rodzinny, w lipcu Odpust Parafialny, 17 sierpnia Uroczysta Msza Święta, we wrześniu Pielgrzymka Jubileuszowa na Jasną Górę. Wszystkich Parafian i Gości zapraszamy do wzięcia udziału w naszym świętowaniu!!!

 

 

 

Parafia Matki Bożej Karmelitańskiej w Abramowie powstała 3 sierpnia 1925 roku. Erygował ją biskup Marian Fulman, a pierwszym proboszczem był ksiądz Piotr Stokrocki. Początkowo parafia należała do dekanatu Lubartów, później Garbów, a od 1992 r. do dekanatu Michów.

 

Parafia Abramów powstała z następujących wsi: Sosnówka, Michałówka, Stanisławów Mały, Marcinów, Abramów, Wielkie i Wielkolas z parafii Rudno; Glinnik, Wolica z parafii Kurów; Izabelmont, kolonia Wielkolas z parafii Michów.

 

Prace budowlane rozpoczęły się tuż po przybyciu proboszcza do Abramowa, czyli 14 sierpnia 1925 r. W czasie budowy msze święte odprawiane były na podwórku mieszkającego w pobliżu kościoła Józefa Rodaka (obecnie mieszka tam Waldemar Mazur z rodziną).

 

Dnia 19 listopada 1925 roku odbyło się poświęcenie kościoła pod wezwaniem Matki Bożej Szkaplerznej w Abramowie, dekanatu Lubartowskiego, diecezji Lubelskiej.

 

W 1927 r. na cmentarzu grzebalnym rozpoczęto budowę kaplicy murowanej. Fundatorem kaplicy został parafianin z Glinnika – pan Jan Sumorek.

 

W roku 1930 wykończono i ustawiono 2 ołtarze do kościoła na 16 lipca, tj. na odpust Matki Bożej Szkaplerznej.

 

Równocześnie z budową kościoła na terenie kościelnym powstawała dodatkowa budowla – dzwonnica. Poświęcenie dzwonów odbyło się w sierpniu 1927 r.

 

W latach 1946 – 1963 w parafii posługiwał ksiądz Adam Fabisiak. W tym czasie wybudowano organistówkę, dokupiono ziemi na cmentarz oraz postawiono „dom katolicki”, w którym przygotowano mieszkanie dla księdza wikarego. Pierwszym wikariuszem w parafii był neoprezbiter ksiądz Bolesław Lipczewski, który przybył do Abramowa w maju 1958 r. Lata pięćdziesiąte to także czas znacznego powiększenia biblioteki parafialnej oraz elektryfikacji kościoła i wszystkich budynków przykościelnych.

 

Kapłani wywodzący się z parafii Abramów:

 

1. ks. Marian Sternik

2. ks. Stanisław Misiurek

3. ks. Marian Ogórek

4. o. Bonawentura Goluch

5. o. Placyd Paweł Ogórek

 

W maju 1964 r. przeprowadzono remont i konserwację kościoła, Remont obejmował oczyszczenie i malowanie farbą olejną ścian świątyni oraz renowację wieży, której wzmocniono belkowanie, a następnie również pokryto farbą.

 

Wraz z przybyciem do parafii księdza Henryka Burzyńskiego w 1981r. zapadła decyzja o budowie nowego domu parafialnego. Stara plebania nie zapewniała już księżom godziwych warunków do życia. Nową plebanię usytuowano na działce obok kościoła od strony wschodniej.

 

Jubileuszowy Rok Odkupienia to wzniesienie kaplicy w Wielkolesie, która stanęła w surowym stanie w sierpniu 1983 r., a przykryta została wiosną 1984 r.

 

W czasie pobytu w Abramowie księdza Andrzeja Gromady wybrzmiała potrzeba budowy nowej świątyni. Powstała dokumentacja i fundamenty, jednak budowa została przerwana.

 

W czerwcu 1991 roku przybył do parafii ksiądz Czesław Puliński.

 

W lipcu 1991 roku został powołany Komitet Budowy Kościoła, który wyraził wolę budowy świątyni o innej bryle niż prezentowana na makiecie. Po przedyskutowaniu warunków technicznych z projektantem zdecydowano o powierzeniu wykonania nowego projektu panu Teodorowi Świderskiemu, pochodzącemu z Abramowa inżynierowi.

 

W dniu 2 lipca 1994 roku o godzinie 17:00 została odprawiona przez proboszcza księdza Czesława Pulińskiego pierwsza msza święta .Konsekracja nowego kościoła miała miejsce 16 lipca – w sobotę – w dniu odpustu Matki Bożej Karmelitańskiej. Jako wyposażenie nowego kościoła przeniesiono ze starego kościoła wszystkie ołtarze, stacje drogi krzyżowej oraz dzwony.

 

8 września 2016 r. ksiądz prof. Stanisław Koczwara przywiózł do parafii w Abramowie relikwie męczennika Legionów Rzymskich z roku 284 – św. Maurusa. Od tamtego czasu w każdą I niedzielę miesiąca wierni mogą adorować relikwie, odprawiana jest także zbiorowa msza święta za wstawiennictwem św. Maurusa.

 

Statystyki z lat 1925 – 2023

 

8295 przyjętych do rodziny dzieci Bożych w sakramencie chrztu,

 

5468 młodzieży umocnionej Duchem Świętym w sakramencie bierzmowania,

 

3051 par zawiązanych świętym węzłem małżeńskim oraz

 

5197 parafian, którzy poprzedzili nas w drodze do nieba.

 

 

 

Proboszczowie

 

Ks. Piotr Stokrocki 1925 – 1934

 

Ks. Stanisław Wolski 1934 – 1946

 

Ks. Adam Fabisiak 1946 – 1963

 

Ks. Hieronim Świć 1963 – 1979

 

Ks. Henryk Burzyński 1979 – 1985

 

Ks. Andrzej Gromada 1985 – 1991

 

Ks. Czesław Puliński 1991 – 2007

 

Ks. Zbigniew Sykut 2007 – 2012

 

Ks. Wojciech Szlachetka 2012 – 2020

 

Ks. Eugeniusz Dobosz 2020 - nadal

 

 

 

Wikariusze

 

ks. Bolesław Lipczewski 1958 - 1961

 

ks. Jan Liwak 1961 – 1964

 

ks. Jerzy Wnuk 1964 - 1965

 

ks. Bolesław Sędziak 1965 – 1967

 

ks. Józef Dobrowolski 1967 – 1970

 

ks. Jan Krupiński 1970

 

ks. Franciszek Ostrowski 1971

 

ks. Andrzej Kałamarz 1971 – 1972

 

ks. Henryk Zieliński 1972 – 1973

 

ks. Stanisław Wypych 1974 – 1977

 

ks. Bronisław Osuch 1977 - 1979

 

ks. Leszek Żelazny 1986 - 1988

 

ks. Józef Jargieło 1988 - 1991

 

ks. Ryszard Denys 1991 – 1996

 

ks. Jarosław Chwiejczak 1996 – 1999

 

ks. Wojciech Paluch 1999 – 2007

 

ks. Zbigniew Bogusz 2007 – 2008

 

ks. Piotr Kowalczuk 2008 – 2009

 

ks. Andrzej Szałęga 2009 – 2015

 

ks. Janusz Widelski 2015 – 2020

 

ks. Marian Łagód 2020 – 2022

 

Rezydent

 

Ks. Stefan Suwara 1984 – 1985

 

 

Kult Matki Bożej Szkaplerznej, zwanej też Matką Bożą z Góry Karmel, związany jest z objawieniem się Matki Bożej św. Szymonowi Stockowi, przełożonemu generalnemu zakonu karmelitów w nocy z 15 na 16 lipca 1251 roku. Wtedy Matka Boża wskazała mu na szkaplerz, który poleciła nosić, aby chronił go od ognia piekielnego. Od tego czasu kult ten rozpowszechnił się na cały Kościół katolicki. Powstało wiele bractw szkaplerznych związanych również z innymi zakonami. Kolor szkaplerza wskazuje na konkretne bractwo. Na przykładː szkaplerz brunatny – karmelitański, czarny – serwitów i kamilianów, biały – trynitarzy, mercedariuszy, dominikanów, niebieski – teatynów, fioletowy – lazarystów. W ślad za tym powstało wiele kościołów pod wezwaniem Matki Bożej Szkaplerznej. Do najbardziej znanych należy bazylika Matki Bożej z Góry Karmel w Valletcie (na Malcie). Kościół katolicki wspomina Matkę Bożą Szkaplerzną w dniu 16 lipca

 Matka Boża Ostrobramska - Patronka Kaplicy w Wielkolesie.

Obraz Matki Bożej Ostrobramskiej, (lit. Aušros Vartų Dievo Motina, biał. Маці Божая Вастрабрамская), Matka Boża Miłosierdzia, Królowa Korony Polskiej) – wizerunek Matki Boskiej, prawdopodobnie z XVII wieku, znajdujący się w kaplicy ostrobramskiej w Wilnie. Przez wiernych uważany za cudowny. Jest jednym z symboli chrześcijaństwa w Polsce i na Litwie.

Autor obrazu nie jest znany. Niektórzy przypisują autorstwo Łukaszowi – artyście krakowskiemu, który podobny obraz namalował w 1624 dla kościoła Bożego Ciała w Krakowie. 

Obecnie postać Maryi zakrywa błyszcząca złotem sukienka. Widoczna jest tylko wyrazista twarz i skrzyżowane na piersiach dłonie.

Pod metalową sukienką Ostrobramska Pani ubrana jest w czerwoną tunikę z podwiniętymi rękawami. Szyja okryta jest szalem, a głowa białą chustą. Całą postać okrywa zielonkawo-błękitny płaszcz zarzucony na głowę i ramiona. Tło obrazu ma odcień brązu.

Wizerunek Matki Miłosiernej około 1671 został zasłonięty srebrną, złoconą sukienką. Od 1849 charakterystyczną ozdobę obrazu stanowi wielki, odwrócony sierp srebrnego półksiężyca z wygrawerowanym napisem Dzięki Tobie składam Matko Boska za wysłuchanie próśb moich, a proszę Cię, Matko Miłosierdzia, zachowaj mnie nadal w łasce i opiece Swojej Przenajświętszej W. I. J. 1849 roku – wotum z 1849. Choć nigdy nie był przymocowany do obrazu, tworzy z nim jednak optycznie jedność, pełniąc rolę wyrazistego akcentu zamykającego kompozycję całości. Na całą kompozycję wizerunku Pani Ostrobramskiej składają się dwie korony (nałożona jedna na drugą). Korony są ze złoconego srebra, jedna barokowa dla Królowej Niebios, druga rokokowa dla Królowej Polski.

Święty Maurus - Pierwsza Niedziela Miesiąca, Msza Święta o godz. 9:00.

Święty Maurycy, łac. Mauritius (zm. ok. 286 lub na przełomie III i IV wieku w Agaunum, dzisiejsze Saint-Maurice) − dowódca oddziału legendarnej Legii Tebańskiej (primicerius)^[a], męczennik chrześcijański, Kościoła katolickiego, prawosławnego i koptyjskiego, wspominany również przez ewangelików.

Według tradycji centurion Maurycy był rzymskim oficerem w Legii Tebańskiej, w której żołnierze byli chrześcijanami. Legion stacjonował w Agaunum na terytorium obecnej Szwajcarii. Miało to miejsce w czasach panowania Dioklecjana i Maksymiana, który znany był z nienawiści do wyznawców Chrystusa. Przed jedną z bitew, z powodu odmowy złożenia pogańskiej ofiary bogom, poniósł śmierć męczeńską wraz z innymi żołnierzami w liczbie około 6 tysięcy (męczennicy z Agaunum). Byli to pozostali dowódcy Legionu: campiductor (z łac. hetman) Eksuperiusz oraz senator militum Kandyd i żołnierze, m.in.: Aleksander z Bergamo i Gereon (dowódca oddziału).

W 961 roku relikwie św. Maurycego przewieziono do Ratyzbony (Regensburga), a stamtąd do Magdeburga.

Kult św. Maurycego rozpowszechnił się za sprawą św. Lamberta oraz biskupa Magdeburga św. Udalryka (+ 973), stąd też Maurycy odbierał szczególną cześć w Cesarstwie Niemieckim.

Podczas koronacji cesarze otrzymywali do rąk Świętą i Niosącą Krzyż Lancę Cesarską (łac. Sancta et Crucifera Imperialis Lancae), znaną jako włócznia Świętego Maurycego. Kopię tej włóczni podarował cesarz Otto III Bolesławowi Chrobremu. Gest ten był uznaniem niezależności księcia polskiego i przyzwoleniem na koronację. Kopia ta znajduje się w Muzeum Katedralnym na Wawelu.

Maurycy jest patronem zakonu św. Maurycego, cesarskiego domu Ottonów, królestwa Burgundii i Longobardów oraz niemieckich miast: Magdeburga, Halle i Coburga.

Jest orędownikiem rycerzy, piechoty, farbiarzy, a także chorych na podagrę.

Wspomnienie liturgiczne świętych męczenników w Kościele katolickim obchodzone jest 22 września. W naszym Kościele wspominamy Św. Maurusa w każdą pierwszą niedzielę miesiąca na Mszy o godz. 9:00.

 

Posiadając Relikwie  św. Męczennika Maurusa, żołnierza Legionów Rzymskich, który przenosi nas w wierze do początków chrześcijaństwa do III wieku, kiedy to w 284 roku, za czasów cesarza Numerjana  Maurus stanął w obronie Pisma Świętego, nie podeptał go, ale wyznał wiarę w Jezusa Chrystusa, za co został ścięty mieczem, módlmy się za Jego wstawiennictwem, abyśmy z odwagą przyznawali się do Jezusa Chrystusa w naszej codzienności:

Boże, Ty dałeś swojemu ludowi Św. Maurusa, nieugiętego męczennika, przez Jego wstawiennictwo wzmocnij naszą wiarę, abyśmy umieli wyrzekać się samych siebie i całe serce oddać Tobie. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.